انتخابات سال 1392 علاوه بر نوید تغییر نگاه سیاست های دولت قبل و ساخت کلید حلال مشکلات و اجرای وعده های صد روزه روحی تازه در کالبد مردم کشور دمید. حال جدا از آنکه این کلید با گذشت جند، صد روز هنوز قفلی از مشکلات مردم باز نکرده است. اما این انتخابات برای مردم شهر تربت حیدریه نیز اهمیت خاصی داشت. انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و تغییر اعضای شورای شهر. اعضایی که نزدیک به یک دهه بر مسند شورای شهر تکیه زده بودند و در این مورد رقیبی برای خود نمی دیدند. شورایی که از نگاه کلی نه تنها قدمی برای پیشرفت و توسعه شهر برنداشت، بلکه تا حدی نیز باعث پسرفت شهر شد. عدم برنامه ریزی صحیح برای توسعه همه جانبه، عدم جذب سرمایه گذار و سنگ اندازی در مسیر سرمایه گذاران بومی را می توان از نقاط منفی شورای شهر سابق تربت حیدریه نام برد.
در انتخابات گذشته مردم این شهر با نگاهی ویژه به دنبال فردی اصلح می گشتند تا شاید با این انتخاب بتوانند چهره شهرشان را عوض کنند و سهمی اندک در توسعه و پیشرفت شهرشان داشته باشند. در این انتخابات 11 نفر از چهره های سرشناس و تحصیل کرده شهر به شورای اسلامی راه یافتند و چهره شورای شهر پس از یک دهه دگرگون شد و انتخاب افراد متخصص که باعث بالا رفتن انتظارات از این شورای جدید شد.
اما با گذشت زمان مشخص شد که این شورای جدید نیز برنامه ای برای ارایه ندارد. اختلاف بین اعضای شورا نیز با عوض شدن چهره اعضا پایان نیافته است و باید در صندلی های شورای شهر به دنبال این مشکل بود. اختلافی که منجر به استعفای چندتن از اعضا انجامید و هرکس دیگری را محکوم و مسبب اختلاف بین اعضا می نامید. هرچند برخی از این استعفاها رنگ و بوی سیاسی و انتخاباتی می داد و این نهاد سکویی برای پرش به انتخابات مجلس بود.سوال اینجاست که چرا برخی از اعضای شورای شهر که بنا به دلایلی این نهاد را برای خود و خدمت به مردم کوچک می دیدند، چرا در این انتخابات شرکت کردند؟ آیا صندلی شورای شهری که با رای اعتماد گرفتن از مردم بر آن تکیه زدند، ارزشی چندان نداشت؟ که باید این اعتماد را سکوی پرش به صندلی سبز بهارستان کرد؟
اما همچنان دردی از این شهر درمان نشده است. گویی اصلا اعضای شورای شهر در این شهر نیستند و مشکلات و معضلات این شهر را نمی بینند. از وضعیت نابسامان پروژه زعفرانیه تا فرهنگسرایی که با این روند هیچگاه ساخته نخواهد شد. از مشکلات کم عرض بودن خیابان های منتهی به میدان مرکزی تا تغییرات نقشه جامع شهری که گویی با انتخاب شورای جدید مصوبات شورای قبل به کلی ملغی اعلام میگردد. کمبود سیاست های کلی و برنامه چشم انداز در این شهر به وضوح به چشم میخورد. باید اشاره کرد که عدم آینده نگری نه تنها در شهرداری بلکه در هیچ کدام از ادوار شورای شهر قبلی و فعلی دیده نمی شود و دیدگاه فقط کسب درآمد بر شهرداری و شورای شهر حاکم است.
فقط در مسئله تعریض خیابانها باید اشاره کرد که آیا نمی توان با یک نگاه و برنامه ریزی چند ساله پیاده رو و خیابانهای منتهی به مرکز شهر را تعریض کرد؟ آیا نمی توان با کمی چشم پوشی از درآمد شهرداری از محل ساخت اماکن تجاری، اداری و تخفیف در صدور پروانه ساخت و اجبار در عقب نشینی با داشتن یک طرح کامل و جامع به این مهم دست پیدا کرد؟ آیا نمی توان با داشتن این بینش که این شهر هم جزو آبروی من است و آبادی آن مایه افتخار و سربلندی من است و چشم پوشی از برخی از درآمدها و سهولت در روند بروکراسی اداری ، به جذب سرمایه گذار بومی و یا غیر بومی پرداخت؟ چرا تربت حیدریه از نظر سرمایه گذاران بومی و تاحدی غیر بومی شهر جذابی نیست؟ مشکل از کجاست؟ چرا فکری برای نگهداری سرمایه گذار بومی و جذب سرمایه گذار غیر بومی تا حال نشده است؟
آیا در طی این چند دوره شورای شهر ، اعضای شورای شهر در یکی از مکان های عمومی جلسه پرسش و پاسخی برگزار کرده اند تا علاوه بر آشنایی با مشکلات به سوالات و ابهامات مردم پاسخ دهند؟
توصیه اینجانب به اعضای محترم شورای شهر این است که با برنامه ریزی خوب و گسترده در این فرصت باقیمانده تا پایان این دوره سهمی کوچک در آبادانی و سربلندی این شهر داشته باشید و با اقدامات مناسب نام خود را در این شهر جاودانه کنید. انشالله.
سعید خاکی
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: